Faraza

Babama sarılmak istedim, şiir kucak açtı . Sanırsam geldiler gri duvarda unutulanlar beli ağrıdıkça kemikler fısıldar saç tellerim reklam tabelası kaidemiz yalana yalan yağmur kelimesi kaç kere tekrarlandı bir şiirde ışıltılı hayat seçer her asgari nefes olmuş muydu zaruri çalkalanır zihnim fedakar bir anne daha arar deponun artıklarında kalınca bahar dolaplardaki tulumların bestesidir adrenalin doldurulmuş zombiler dünyaya tükürür kara gelinler

Hırka-i Şerif Camiinden sadece yirmi adım ilerisinde, Battal Gazi sokağın hemen başındaydım. Kaldırımda yalnız oturan kadını görünce, içimden sadece yazmak geldi. Anı kelimelerle resmetme güdüsü veya ufak bir meltemdi.. bu hislerim. Vakit için yazan şair tanımıştım apartman önünde elinde tütün soluk entarisi vardı onun bilmem kaç nesilden kalan gözaltı kelimelere bürünmüş ellerinde teker izleri eril yalanı boynunu bükmüş göçmen tükürükleri arasında Sıfatı annemi andıran bu kadına şefkat duymak çok içtendi. İnsanlar yetmezmiş gibi kaldırımın çöpleri üstüne üstüne geliyor,ses etmiyor. Elinde Kuyucaklı Yusuf vardı.Sonuna yaklaşıyor anlaşılan. Birazdan çehresinde oluşacak ifadeyi görmemek için, arabalara yaslana yaslana uzaklaştım.