Bulutlar Katil Değil

                    

          

       BULUTLAR KATİL DEĞİL

          Sokakta sıkı yönetim

          Birkaç ceset torbası

          Elimde kanın kurumuş

          Beli kamburlaşmış bulutlar

          Ruhları semada tutuyor

          Bulutlar yorgun artık 
          Kan kokusu iliklerine kadar işlemiş
          Bulutlar katil değil
          Kendi ekseninde dans ediyor ruhlarla
          ve insanlığın unutamadığı anlarıyla
  
          Sokakta sıkı yönetim
          Birkaç ceset torbası
          Elimde kanın kurumuş
          Ruhlar ağlıyor
          Kan kokusu sardı sokağı
          Ardına yağmur çiseledi
          Bulutlar katil değil
          Beton insanların ilk bağı toprakla

          Ateş,hava ve suyla..

 **

       Bugün yazacaklarıma kendi yazdığım bir şiirle başlamak istedim. Çünkü düşündüm, neden gökler bu kadar kutsal? neden göklere karşı bir ilah anlayışı var? "Bulutlar katil değil, Beton insanların ilk bağı toprakla, ateş,hava ve suyla" İlk bağ bence bulutlarla oldu. Orda bilinmezi gördük. Sonsuzu ve bitmek bilmeyen döngüyü içimizde var ettik. Kısacası bulutlara özendik. Onların o bitmek bilmeyen semasını ve hiç sıkılmadan dünyanın etrafında dans edişine eşlik etmek istedik. Bu yüzden ona karşı hep güzel terimler kullandık. Bazen yağmur, yeri gelirse şimşek, Bir tutam dolu, Şakaklarımıza kadar kar.. Her kelimenin arkasına onu gizledik. Belki de bu monoton hayat hepimizi sıkmıştı. Özgürlük yanı başımızda. En vefalı dost başımızın üstünde. Vefa,saadet,huzur bir nefes kadar uzakta. Başını kaldır ve bulutları izle.Soruların cevapları orda. Sende oradasın. Dans ediyorsun bulutlarla. Şunu unutma ; " Bulutlar katil değil, kendi ekseninde dans ediyor ruhlarla, ve insanlığın unutamadığı anlarıyla."