Alışkanlık ** Günümüzde gerçeklik alışılmış olana göre belirlenir. İnsan yürümeye, sevmeye, okumaya alışır. Alışmak ister. Bu istek onu hayata bağlayan yegane unsurdur. Hayatın amaçsızlığı ve yeknesaklığı gözümüze batmaz bu şekilde. Zaman kavramını alıştığımız silüet ve varlıklara adarız. Bu alışkanlık bir annenin evladı, nasırlı ve paslı ellerine bakan çırak, kağıta ve kaleme nesneden fazla anlamlar yüklemiş genç.. Bizi ücra köşelerden, siyahlardan koruyan bu ustaya tapıyor bazısı. Bazısı varlığından bihaber. Kimisi ondan çok uzakta, ama pusuda bekliyor. Çünkü avcılık onun doğasında var. İnsan alıştıklarıyla yaşar, ondan çok uzakta ölür.
bizim olanlar hep öyle kaldılar.