Faraza

Cennet kapısında yeşeren vahanın Gençleşen türkülerinde geçer adın Orda çekilen ıstırabın anlamı vardır Gözyaşı şiirlerinin bir bir prangası çözülür Kokusu peygamber çiçeğine namludur Gelin tülünden perdeler kelimelere kurşun Hangi mevsimin alın teridir keşkeler Uzun yolların feveran kuytularında Sayfalara sığmayan iç çekişlerin soluklanır O vakit gök sana bulanır. Üşüyen gençliğin avuçlarında ölmüş adalet Karga sesiyle dökülen yapraklar Yağmursuz köyün alacaklısı Bakarım bulutlara güzel günler yakın Susarım, kalanı konuştuklarıma kefalet Örtülen günahın vebalidir yarınım Nefes aldıkça yaklaşıyorum kaçınılmaz sona Kaçtıkça esaret günlerim yazılır alnına Sahipsizim her adımım sana darılır Kelimelerim anılar şeridine takılır. Bayram sevinci kaplar sağır duvarları Güneşe kavuşan gecelerim eceline susamış Muntazam rüyalarım karabasana esir Kapanır kapılar ardı ardına Keşke diyen sıfatımda kapkara aydınlık Bir sigara, bir ben, bolca pişmanlık ve sahne karardı.. k

Bize bir başkasını anlatan sistem ve onun soylu uşakları. Doğarken içine düştüğümüz, büyüdükçe anladığımız ve son nefesimizde tüm çıplaklığıyla karşımıza çıkan, kapkaranlık sıfatı,anlaşılmaz manifestosuyla, Adem ve çoçukları.. Susmayı kendine vazife edinmiş hayat.. Mağaralar dolarken kablosuz makinelerle, yine susar. Tabakalar can çekişirken,yine susar. İki eli kanda, iki gözü çukurda,yine susar. Susabilmek manifestosu, kapitalizmin kendisidir. Susabilmek, emperyalizmin kendisidir. Susabilmek, susayan dünyaya sus diyebilmek. Kuruyan kumlara susa demek. Susmak ölümdür. Susmak anayasal haksızlıktır. Susmak cinayettir. Susmak karbondioksite doymak. Susmak düşenle düşmek.. Susun! susun ki konuşan utansın. Susun ki dünya konuşsun. Susun ki, alfabeler yerini sarılmalara, pankartlar şiirlere bulansın.. susun ki.. Dünyayı geçirsin başına çuvallarla.. konuşanlar. Bilekler dizilir Kesik kelimelere merhem Huzursuz kağıtlar kasırga dönüp dönüp yine susabilmek. Zihin bileyen kab